Veda Et Bana

 Ellerini bir kez tutamadım

Onlar vedalar için yaratılmış

Gözlerine bir kez bakamadım

Başkalarına ışıldarmış

Nefesimi unutturan bir kokun vardır

Bir kez bile alamadım

Gözlerimi kapatıp göğsüne yaslamadım başımı

Bize adam akıllı bir veda bile yazamadım

Rüyamda yasladın başını dizime

Senin buruk için,belli yüzünden

Bense kabullenmiş çaresizliği

Sustuk bir merdiven başında

Veda ettiğimi biliyordum sana

Uyandım gözlerim yaşlı

Vedan da rüya aşkın da

Senin adın dilime değdiğinden beri

Zorla bile söylemedi başka isimleri

Kaçmaya çalıştıkça kavrulduğum

İçime öyle dikenli çiçekler ektin ki

Sulamasam öldürdüm diye suçladım kendimi

Suladıkça büyüyüp öldürdüler yüreğimi

Başkasının yazdığı o mektupları

İsterse koynunda sakla şimdi

Mührü açılmamış bir sevdan kaldı 

Yetim bıraktığın şiirler kaldı

Bilmez miyim her zerremi özlediğini

Aklın kaldı

Yarım kaldı

NİLÜFER

 Esmer bir okyanusta

Kayıp bir nilüferim

Kıyılar imkansız 

Karalar umrumda değil

Son vakte kadar salınacağım

Fırtınalı geceler mi var?

Yıldızlı gecelerin manzarasıyla aşarız.

Deniz mi tutar hiç seveni

Ellerimden öyle bir tutuşu var ki

Akıllara zarar

Dümen yok, yol belli mi değil

Yolculuk öyle güzel ki

Ve yola çıkılan

Varmak değil aklımdaki

Kaybolmak umarsızca

Aramadan kendimi.

Köklerimi söktüm attım,

Sonsuzluğuna katılacağım

Solup bitene kadar

Maviliğine bembeyaz bir süs takacağım

İnatsa inat

Yanlışsa benim

Gözlerim kapalı karışırım sana

Akıl işi değildir sevda

O bir bana okyanus 

Ve bir tek ben varım ona 

Sırdır bizim yarenliğimiz

Sussada unutmaz kalbimiz

Öyle bulaşmaz kire çamura

Başkasına bulaşmaz tenimiz

Milyarca çiçek var belki

Ve katrilyonca toprak

Bir tek onda açarım ben

O da bir bana yuva zaten

Deli dalgalarına tutkun yüreğim

Dört bir yanımdasın 

her şeye kör gözlerim

Sen yüceliğinle övünürsün

Ben her damlanı ezbere bilirim

Ve benden başkasını kabullenmez derinliklerin

Ben,

Karanlığına taç yapanım beyazı

Issızlığına yağdıranım sevdayı

Bataklığında dahi yükselirim yüzüne

Ve açarım kat be kat yapraklarca

Yine sana gömüleceğim en sonunda

Sana yakışır benim solumda sonumda

SIZI

 Sivri ve zehirli bir buz parçası gibi saplanırım yüreğine

İnce ince kanarsın habersiz

Acıyarak usul usul eritirsin beni 

Ve zehir gibi karışırım kanına

Yok oldum sanma,

kanayan yanım

Artık sen oldum ben 

her yanındayım

Önce soğuk bir terleme alıcak bedenini

Sonra sıtmaya tutulurcasına titreyeceksin

Gözlerin bulanık görecek

Boğazında koca bir düğümle

Nefes almaya çalışacaksın son gücünle

Dişlerini sıkacaksın dayanmak için

Ve adımı bile söyleyemeyecek dudakların

Konduramayacaksın bana bu katli

Yüreğinin üzerine titredim ya bunca zaman

Ölüm meleğim diyemeyeceksin bana

Öyle bir geçeceksin ki kendinden

Yaşayan bir ceset olarak kalkacaksın geri

Tüm dünyanın karanlığı

Beni içine attığın gibi 

Üzerine çullanacak

O zaman anlayacaksın işte

Küçüğüm diye hafife aldın beni

Ve şimdi büyüdüm acıyarak

Koskoca bir sen oldum acıtarak