Aşinayım Sana.

 Her gecenin bu vaktinde 

Şiirler damlardı yüreğime zehir niyetine,

Zifiriye kadar dilendim dualarca 

Gelişini son avuç açışımda hissettiğim...

Hani insan duvarlar aşarda

Perde aralamaya güç bulamaz kendinde,

Bir nefeslik mesafede soluğum kesilmiş

Adımlarım yılları taşır gibiymiş

Sanki her sevda, kamburdu sırtlarda

Zamanına hapsolmuş yolcu gibiydim

Başka devrin gemisinden inmekteydim,

Yabancısı olduğum ülkede 

Lisanımı bilen tek sendin.

Öyle bir geldin ki; cocukluğumdan bu yana

Sevilmemiş her zerreme kol kanat gerdin.

Ne hatıralar bıraktı  rastladıklarım

Güveni en son vurulduğumda

Sevmeyi ilk defa inandığımda

Ağlamayı çare olmadığında bıraktım.

Sonra kaleler ördüm acizliğime

Çıkmak istedim herkes içeriye hücumdayken

Tüm hislere açtım, yutkunacak son kuru nefesim;

 Ve kabustan rüyaya uyanır gibi

 Karmaşamda bahçelerce çiçek açtın

 Kaçışımı hülyalı yollarla sarmaladın

 Bunca savaşı ömrüme yüklenen ben

 Avuçlarımdan öptün ya sevdayla barıştım.

  Ellerim saçlarından aktığında

 Türkülerce yanık sevdalar dolar kulağıma

 Nereden tanıdık ki bu sesler

 Aşinayım bakışına, ardına, yanına

 Babamın kokusundan mı koymuşlar sana

 Kuytu olmalı koynun sağanaklarda

 Başımı  omzuna her yasladığımda 

  Özlesin alnım dudaklarını,

  Fısılda gürültülü ne varsa.

 Kimsesiz seni tanımayan hücrelerim

 Sindire sindire yağ tepeden tırnağa

 Ben sana sayfalarca seslendim,

 Şiirler hasret adına, yakışına

 Ben seni yazayım, seni okudukça

 Sen yâr ol, sevda ol, türkü ol bana.