MAZEMAZ

Olmasaydın,

Olmazdı yokluğunun varlığı şimdi

Kör olmazdım maviye, yeşile

Küsmezdim denize

Ev sayardım ormanın derinliğini.

Gülmeseydim öyle içten

Hep aynı gülüyorum zannederdim.

Bilmeseydim gelişini hiç

Yarım yamalak uykulardan uyanmazdım

Dinlemezdim adım seslerini

Doldurmasaydın hikayemde ki boşlukları

Dolmazdı gözlerim boşluklara dalıp dalıp

Bilmezdim şimdi bende ki eksikliği

Eksilirdi kalabalıkların kimsesizliği

Hafifletmeseydin yalnızlığın yükünü

Kalmazdım böyle yapayalnız

Sarmasaydın öyle sıkıca

Geceler sarmazdı dört bir yanımı

Tutmasaydın ellerimi 

En azından kırılmazdı kolum kanadım

Esirgeseydin üç beş yalan cümleni

Esiri olmazdım inanmadığım sevginin

Görmeseydin zayıflıklarımı

Ve incitmeseydin kırgınlığımdan

Güçlü bilirdim kendimi

Kırmasaydın ilk baharımda dalımdan

Korkup titremezdim kışın ayazından

Birkaç kardelen takardım saçlarıma

Kışı bahar ederdim kana kana

Aşmasaydın var bildiğim mesafeleri

iki adım ötesi uzak olmazdı belki

Sır gibi vermeseydin ellerime sevgini

Açık açık ağlardım gözlerimi

Ansızın yağmasaydın çölüme

Yeşermez sanardım içimde çiçekler

Aramazdım bulutları, bakmazdım gökyüzüne

Mırıldanmasaydın o şarkıları

Belki unutmaya mecalim kalırdı

Kalbime mıhladığın sancıyı

Sarılmasaydın öyle sıkıca

Sarmazdım başıma bu derdi

Çepeçevre sarmasaydın kaçışlarımı

Teslim olmazdım duvarsız zindanlarına

Bir gece ansızın kalbin mi durdu?

Olamadım bulanık sularının evi, yurdu

Sahiplendiğim ne varsa bize dair

Her geceyi yüzüme vurdu,

Her saati yüzüme vurdu,

Her gece senden dem vurdu.

      

                      MAİDE ÇÜRÜK