Rüzgara aşık yaprak gibiydim kollarında,
Savruldum bilmediğim diyarlara.
Bıraktığında beni, usul usul indim;
Bulutların en tepesinden,dalımdan uzaklara.
Fırtınadan kaçarken,
Yönünü kaybetmiş gibiydim gözlerine bakarken.
Denizin uçsuz bucaksız oluşunu anlatırdı gözlerin.
Fırtınalar koparırdı sana ait yerde.
Boğulmak,tek seçenekti bana verdiğin.
Kokunu anlatmaya yağmuru görevlendirdim;
Yıllarca bağrı yanan toprağa sarıldı.
Etrafı eşsiz bir koku donattı.
Nefessiz kalmayı öğretti, bana yokluğunda.
Sesini kıskanan bir kaç nota keşfettim.
Sesinden daha güzel olabileceklerini sandılar kulaklarımda.
Şarkı oldular, şiir oldular;
Anladılar ki,
Sadece seni anlattıkları kadar güzellerdi aslında.
Sevmekten bahsettim durdum haddimmiş gibi;
Her şiirde,her dizede,her kıt'ada.
Seni anlatamamaktan öteye gidemedim,
Başka kimseye şiir demezken senden başka.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder